Ik moet u iets bekennen: ik heb niets met actie voeren. Misschien komt het door mijn ervaring als 15-jarige: we trokken met heel veel scholieren naar Den Haag om te klagen dat ‘het Studiehuis’ ons toch wel veel huiswerk bezorgde. Achter een raampje op het Binnenhof zagen we Gerrit Zalm vrolijk lachend zwaaien. Al snel liep het echter compleet uit de hand: er werd van alles vernield en de ME veegde de zaak schoon. Vanaf die dag had ik mijn buik vol van demonstraties. Ik kan er niet goed tegen als mensen steeds harder gaan schreeuwen om te laten horen dat zij gelijk hebben en ‘hunnie’ achterlijk zijn. Heb ik dan geen idealen? Zeker wel. Ik geloof vooral dat maatschappelijke vraagstukken gezamenlijk moeten worden opgelost. En vooral: door de samenleving.
Extremen hebben ongelijk
Bij de discussie over duurzaamheid zie je enerzijds een linkse groep die heel hard roept dat het anders moet: zij doen de Rotterdamse haven en Schiphol het liefst op slot en halveren en passant de veestapel. De aanname is dat de overheid weet hoe je duurzaamheid moet aanjagen en dat de industrie er een potje van maakt. Anderzijds zijn er rechtse mensen – met Thierry Baudet voorop - die ontkennen dat er überhaupt een klimaatprobleem is. Beide groepen hebben natuurlijk ontzettend ongelijk. Daarbij stel ik wel vast dat de grootste investeringen op het gebied van duurzaamheid vaak door bedrijven worden gedaan. Dat zie je ook in Kampen: zonder de inspanningen van een groep ondernemers hadden de windturbines op ons industrieterrein nooit gedraaid.
Regie bij de overheid
Van de overheid mag verwacht worden dat zij regie pakt in de energietransitie. Voor een deel gebeurt dit via de Regionale Energie Strategieën, waarmee de gemeente Kampen – onder aanvoering van wethouder Duurzaamheid Irma van der Sloot – invulling geeft aan het Klimaatakkoord. In mijn beleving is er vanuit het Rijk meer nodig. Toen we ‘aan het gas’ gingen, nam de overheid zijn verantwoordelijkheid voor de aanleg van alle leidingen. Nu we langzamerhand ‘van het gas’ gaan, moet de overheid die transitie in de samenleving ook op gang brengen door een goede infrastructuur voor duurzame energie te garanderen.
Tijd en vertrouwen
Ik geloof ook dat we bedrijven het vertrouwen en de tijd moeten geven om die energietransitie mogelijk te maken. Vertrouwen, omdat de gezamenlijke industrie ongelofelijk veel kennis en kapitaal kan aanboren om duurzame innovaties te doen. Tijd, omdat er elektrische vrachtwagens rijden met een theoretisch actieradius van slechts 250 km en bovendien drie keer zo duur zijn als een ‘normale’ vrachtwagen. Voor de meeste transportbedrijven is dat dus onbegonnen werk.
De energietransitie stelt ons voor grote uitdagingen. Daarin is het belangrijk dat er gewerkt wordt aan vertrouwen tussen een overheid die regie voert en een bedrijfsleven dat investeert in duurzame economische ontwikkeling. Dan kunnen we als samenleving laten zien dat de linkse en rechtse schreeuwers ongelijk hebben. Ik kijk er naar uit.
Geert Meijering
Wethouder Economische Zaken
g.meijering@kampen.nl
