(door Fred Sollie)
KAMPEN – Het fameuze koor Cappella Amsterdam gaf afgelopen vrijdagavond een concert in de Broederkerk. Onder de titel ‘Dromen met passie’ werden onder leiding van Daniel Reuss werken uitgevoerd uit het einde van de 19e en het begin van de 20e eeuw.
Geopend werd met ‘Again’ van de Amerikaanse componist David Lang (1957). Daarin gaat het over de eindeloze cycli van de mens: ‘people come and people go’. Serene vrouwenstemmen werden als een perpetum mobile door mannenstemmen ondersteund.
Vervolgd werd met twee werken van Gabriel Fauré (1845-1924): het beroemde ‘Cantique de Jean Racine’ en het verrassende ‘Les Djinns’. Reuss verloor zich niet in het sentiment dat de Cantique aankleeft, maar gaf er een boeiende interpretatie van. Beide werken werden op piano begeleid door Pierre-Fabien Roubaty.
Mantra
Hierna was het opnieuw de beurt aan David Lang. Zijn ‘Where you go’ is gebaseerd op het Bijbelboek Ruth. Het begint met alleen de vrouwenstemmen. Dan vallen de mannenstemmen bij en weeft Lang een web van klanken. Ongelofelijk hoe feilloos de zangers in dit doolhof hun tonen weten te treffen. Vocale acrobatiek van de bovenste plank! Door de korte zinnen met daarin telkens weer de woorden ‘where you’, ontstaat een soort mantra die als een weemoedige droom aan je voorbij trekt. Adembenemend mooi uitgevoerd.
Dat gold ook voor Langs ‘Solitary’, voor Cappella Amsterdam geschreven en gebaseerd op de Klaagliederen van Jeremia. Wederom koos Lang voor een eindeloze reeks woorden die uitdrukking geven aan verdriet, eenzaamheid en lijden. In grote delen van het stuk laat hij de woorden eerst voordragen door de mannen en daarna bijna als een echo zingen door de vrouwen. Een manier die het gevoel van lijden extra benadrukt. De uitvoering greep je naar de strot en liet niet meer los.
Stravinsky
Sluitstuk van het programma was de Psalmensymfonie van Igor Stravinsky (1882-1971) in een versie voor koor en piano-vierhandig van Dmitri Sjostakovitsj. Pierre-Fabien Roubaty en Céline Latour-Monnier tekenden voor de virtuoze pianopartij. Omdat Stravinski de meeste van zijn composities ook zelf opgenomen heeft is er een duidelijke maatstaf: de componist staat voor een immer frisse no nonsense aanpak met stevige tempi, geen romantisch gedoe. Reuss volgde dit voorbeeld en gaf deze altijd fascinerende muziek een gedroomde uitvoering, die hier en daar diep ontroerde. Het werd beloond met een staande ovatie door de circa 260 bezoekers.
Maar nog was het genieten niet ten einde. Als toegift werd andermaal de Cantique van Fauré gezongen. Nog mooier, nog boeiender, nog indringender. Een prachtig besluit van een onvergetelijke avond.
