Raadspraat: Het verlies van maakbaarheid

Beste Kampenaren,

‘Waar men niet meer in iets gelooft, gelooft men in alles’. En ook: ‘men kan roepen om barmhartigheid, maar waar is het recht op rechtvaardigheid?’. In feite gaan we steeds meer terug naar verzuiling. Ieder zijn eigen bubbel met eigen waarheden en gelijk. De dialoog die er nog is doen we uit beleefdheid. Iemand uit de andere zuil is per definitie raar, een complotdenker of fout omdat hij niet in de mainstream zit waar alles juist is.

Is roepen om barmhartigheid soms niet een verslapte vorm van een oproep tot verontwaardiging en begrip? Zie hier de kern van ons probleem. Een foto van een rubberboot en een giro-nummer enerzijds, dezelfde foto met de oproep “behoud onze eigen cultuur, normen en waarden”, anderzijds. Zo vliegt een foto gelijk in de zuilen van nationalisme, socialisme, journalisme, atheïsme, heilstaat, elkaar wegduwen in populisme, fake-nieuws, rechts/links-denken en goede/foute mensen.

We merken allemaal dat het leven steeds minder maakbaar wordt. Toenemende onzekerheid, maatschappelijke spanningen en een overheid zonder geld. De maatschappelijke pan met water wordt steeds heter en heter. De deksel bibbert en de stoom glipt er hier en daar al tussendoor. Veel zaken die vanzelfsprekend waren zijn dat al lang niet meer. We merken dat ook in Kampen. Grote tekorten op de begroting. Het grote noodgedwongen ‘keuzes maken’ dringt zich steeds verder op. Maar dan is eerlijkheid en zorgvuldigheid de taak van elke bestuurder.

Neem nou de minister Schouten, die afziet van de invoering ‘eiwitarme voeding in veevoer’. Wekenlang talloze slapeloze families in heel Nederland. Nu is het sinds enkele dagen afgeschaft omdat “het wetenschappelijk effect van stikstofreductie door minder eiwit nauwelijks aantoonbaar is”. Die volgorde moet andersom. Typisch politiek-elite-denken: zeer hoog inzetten, dan de protesten “in ontvangst nemen” en dan een “deal” maken waar je toch al op uit wilde komen. Zo moet een bestuurder niet willen zijn.

Vaak is het stroef werken in een pretentieuze omgeving van heilige bubbels.

Gerrit Komrij schreef al over ‘politieke slonsjes’. Pim Fortuin schreef al over de ‘verweesde samenleving’. Het kleutergedrag van sommige oppositiepartijen. Kinderachtig en handenwrijvend langs de zijlijn gaan staan en uitzinnig en hysterisch van vreugde elkaar gaan aanduwen…’kijk, kijk, daar! daar! een scheurtje in de coalitie! Zichzelf nog net bij elkaar kunnen pakken, de microfoon grijpen en dan roepen…uhm…kuch…hoezeer ze het “betreuren” en “bevreemden”. En “hoe het dan toch gesteld is met het vertrouwen onderling”.

Over armoede wil ik u het volgende zeggen. De basis moet sterk zijn. Het GBK stemde voor het voortbestaan van de voedselbank in Kampen. Echter moet de luxe er af! Ik ben nergens bang voor. Zeker niet om uit te leggen dat de bijstand voor jongeren tussen 18 en 21 zeker wel terug gebracht kan worden naar het landelijk gemiddelde (200 euro per inwoner in Kampen lager dan nu) Je maakt mij niet wijs dat je op die leeftijd niet gewoon aan het werk kan. Zelfs het onafhankelijke bureau (BMC) wat afgelopen zomer onderzoek deed in Kampen gaf aan “u bent als gemeente Kampen wel erg goed voor uw burgers”.
Zelf kom ik uit een gezin van 5 kinderen. Daar moesten we afmaken waar we aan begonnen en kiezen tussen sport, cultuur of kunst. Niet alle drie tegelijk! In Kampen mocht dat tot op de dag van vandaag wel. Betaald door de gemeente. Terecht dat daar gesneden wordt.

Men zegt dat deze tijd ook goede dingen brengt. Meer samen. Afhankelijkheid wat juist mooi kan zijn. Individualisme wat niet meer de norm is. Dat soort kantelingen. Graag wil ik Unamuno citeren. Volgens mij gaat het hier over volwassen worden, kiezen voor zorgvuldige eerlijkheid en wellicht kan het ook gaan over oprecht besturen. Althans, zo interpreteer ik de tekst.

Eerst wilde jij de wereld jouw wereld maken. Nu ontvangt de wereld ‘jouw wereld’ als stuk van haarzelf. Nu ga jij deel uitmaken van het gewone leven. Daardoor verlies je iets van jezelf, maar krijgen anderen iets van jou. Want naast mensen die jou uitlachen, krijg je ook bewonderaars, mensen die van je houden.

Deze week begint het politieke jaar weer. Laten we eerlijk en zorgvuldig omgaan met onze wensen voor Kampen, maar ook over onze zorgen, hoop en de toekomst. Want die is van ons allemaal.

Ik wens u allen alle goeds. Geef de hoop niet op. Houd vast en ga door.

Deze bijdrage is geschreven door Steven Zwitser van Gemeente Belang Kampen.