Vorige week ontving ik nogal onaangename haatberichten op mijn telefoon. Aanleiding voor die berichten was de raadsbreed aangenomen motie van GroenLinks en D66 met de oproep om te komen tot een nieuwe visie op de oud en nieuw-viering in Kampen. GroenLinks vindt een nieuwe manier van denken over carbidschieten en vreugdevuren nodig, omdat het bestaande beleid te weinig recht doet aan alle inwoners in Kampen. De spelregels zijn nu vooral gericht op het mogelijk maken van carbidschieten en te weinig op veiligheid en het voorkomen van overlast voor mens, dier en milieu.
Carbidschieten
Carbidschieten is een traditie in Kampen, dat vindt GroenLinks ook, maar dat wil niet zeggen dat alles maar moet kunnen. Het moet wat ons betreft beter en ook anders. Hoe? Dat heeft de raad nog niet ingevuld. De samenleving is aan zet. De inwoners van Kampen mogen meedenken en meewerken om die nieuwe visie te ontwikkelen. We willen dit samen met inwoners oppakken omdat je gedrag en gewoontes niet van bovenaf kunt veranderen. Mensen moet er samen de schouders onder willen zetten en dus mee kunnen denken over hoe we in de toekomst omgaan met carbid en vuren. Een traditie zoals carbidschieten heeft alleen toekomst als je bereid bent deze aan de behoeften van de samenleving aan te passen. Deze aanpassing kan alleen als we samen bereid zijn om rekening te houden met elkaar.
Tradities
Als het gaat om tradities valt me op dat het vaak gaat over voor of tegen. We komen daarbij als mensen tegen over elkaar te staan. Zo gaat het bijvoorbeeld ook bij de zwartenpietendiscussie. Ik vind het zorgelijk dat sommige inwoners bang zijn om zich te laten horen, zoals ook bij overlast rondom de jaarwisseling. De berichten die ik ontving, maken duidelijk waarom sommige inwoners bang zijn om iets te zeggen. Ik vind dergelijke reacties jammer, want ze dragen niet bij aan het oplossen van onze maatschappelijke problemen.
Natuurlijk hebben we vrijheid van meningsuiting, maar wat heeft die vrijheid nog voor zin, als we niet meer bereid zijn om naar elkaar te luisteren, om het gesprek aan te gaan en ons in te leven in de ander. En los daarvan: wie zelf te veel vrijheid neemt, pikt daarmee de vrijheid van een ander. De whatsapp berichten die ik kreeg hebben mij verbaasd, want als de schrijvers zich hadden verdiept in het besluit van de gemeenteraad, dan hadden ze gezien dat het niet gaat over voor of tegen carbid, maar over hoe we rekening houden met elkaar in de manier waarop we samenleven. Laten we daar met elkaar aan werken en laten we van het participatietraject om een nieuwe visie op het vieren van oud en nieuw te ontwikkelen een succes maken. GroenLinks nodigt iedereen uit om daarover mee te praten!
