Kampen was mijn hele wereld als kind. En die wereld vond ik destijds best groot. Naar boer Hendrik op de St. Nicolaasdijk fietsen was bijvoorbeeld een hele trip, dat herinner ik mij nog goed. Mijn eerste verre reis naar het buitenland zal ik nooit vergeten, ik was toen acht jaar. Wij gingen met het hele gezin op een grote boot en voeren naar… Ameland. Pas jaren later kwam ik erachter dat je heel lang op een boot kan vertoeven en toch gewoon in Nederland kan blijven. Mijn ouders hadden mij een leugentje om bestwil verteld. Ik bleef maar dromen over dat buitenland en nu had ik het eigenlijk kunnen ontdekken. Het was heel mooi.
Waarschijnlijk vanwege deze eerste positieve ervaring met het buitenland heb ik ervoor gekozen om de wijde wereld in te trekken. Ik heb veel landen leren kennen en vooral vrienden opgedaan. Maar ik heb nog nooit meegemaakt dat, waar je ook woont of bent, het nieuws vrijwel gelijk is. Alles draait om de gevolgen van het corona-virus.
Voor het eerst is het nieuws in Singapore en Kampen dus vrijwel identiek. Ook de corona-maatregelen zijn vrijwel gelijk. Zowel in Kampen als in Singapore zijn de scholen gesloten. De mensen werken vanuit huis en enkel de levensmiddelenwinkels zijn nog open. Men blijft zo veel mogelijk thuis.
Of je nu in Singapore of in Kampen woont, niemand ontkomt aan de nieuwe realiteit. Wij zijn van de fase van toiletpapier hamsteren in de fase van acceptatie gekomen. Het is mooi te zien dat het overgrote deel van de mensen zich verantwoordelijk gedraagt en de gevraagde eigen verantwoordelijkheid toont.
Juist op dit soort momenten is het belangrijk dat wij als ambassade klaar staan voor Nederlanders in het buitenland. Het is een ongekende opgave om de vele duizenden gestrande Nederlanders te helpen terug naar huis te komen. Daar werken we dus met man en macht aan; hier in Singapore en op al die 150 andere diplomatieke posten die we in de wereld hebben. We maken repatriëringsvluchten mogelijk en houden de Nederlanders in Singapore en Brunei zo goed mogelijk op de hoogte van de ontwikkelingen.
Met de mensen hier heb ik contact via filmpjes die ik zelf thuis opneem en in elkaar zet en via groep apps. Zo kan je elkaar helpen ook op afstand. Datzelfde zie ik ook in Kampen: buren die elkaar helpen, boodschappen bij elkaar brengen en apps die aangeven hoe druk het is zodat je de anderhalve meter afstand kunt aanhouden.
Gek genoeg is het juist nu zo fijn om in Kampen mijn stem te laten horen bij oude vrienden en bekenden. Ik kijk nog meer dan anders naar het lokale nieuws om te zien of alles goed gaat. Net als in Singapore is iedereen in Kampen vooral thuis. Online zijn we dan weer dichtbij elkaar. Zo ver Kampen destijds voelde vanaf Ameland, zo dichtbij voelt het nu 10.000 kilometer ver.
Hoe ervaart u het corona-tijdperk? Ik waan me soms in een film. Mocht u iets willen delen dan graag een bericht naar margriet.vonno@gmail.com.
