Kampenaar Margriet Vonno-Landman vertrok in augustus 2017 als ambassadeur voor Nederland naar Singapore. In De Brug doet zij periodiek verslag van haar belevenissen.
Het is gek hoe sommige jeugdherinneringen je bijblijven. Ik weet nog goed hoe ik als kleuter heel ongelukkig was toen de kapper destijds mijn pony heel kort knipte. Ik hoorde hem tegen mijn moeder zeggen dat dit veel economischer was omdat mijn zusje en ik dan niet zo snel terug hoefden te komen. Dat was mijn eerste ervaring met het onbedoelde effect dat nuchtere, rationele zuinigheid kan hebben op je gevoel van welzijn.
Mijn zusje en ik konden mijn moeder destijds overtuigen van het belang van een niet te kortgeknipte pony en ik heb van deze eenmalige episode geen grote trauma’s overgehouden. Het was wel mijn eerste ervaring met hoe fijn het kan zijn om een goede kapper te hebben.
Nu ik in Singapore mijn haar helemaal verloren heb en daardoor al maanden niet naar de kapper geweest ben, denk ik opeens met veel plezier terug aan de verschillende kappers die ik heb gehad in Kampen. Kappers zijn belangrijk voor een gemeente en haar inwoners. Ik weet uit ervaring dat er veel goede in Kampen zijn: Je hebt de grotere salons, de kappers die van huis werken, de thuiskappers die bij jou langskomen en de kleine zelfstandigen die al decennia hun vaste klanten kennen.
Mijn werk als ambassadeur speelt zich voor een groot deel buiten de schijnwerpers af als ik analyseer, rapporteer, mijn team aanstuur en onderhandel. Maar het zichtbaar vertegenwoordigen van je land is ook belangrijk. Voor de Corona-tijd was ik gemiddeld 4 avonden per week en 1 dag in het weekeinde op pad om Nederland te vertegenwoordigen bij openingen, congressen, voorstellingen of vrijwilligersbijeenkomsten. Om er voor die gelegenheden verzorgd uit te zien ging ik vaker dan in gewend was naar de kapper.
Het kon gaan om het geven van een speech over ‘gender equality’ bij een internationale ondernemersorganisatie, tot aanwezig zijn bij de ondertekening van een groot handelscontract waar maanden naar toe gewerkt is achter de schermen of op een werf uitleg krijgen over de bouw van een schip voor een Nederlandse reder dat zowel innovatief als duurzaam de lat hoger legt voor de hele sector.
Op dit moment is het in Singapore niet mogelijk om dergelijke evenementen te organiseren dus de avondbijeenkomsten en de grote evenementen in de weekenden zijn er nu niet. Dat voelt toch gek. Even niet klappen voor een Nederlands bedrijf dat een exportprijs heeft gewonnen, of trots in de zaal zitten als het Nederlandse danstheater optreedt.
Ik mis dit deel van mijn werk. Want ik heb in mijn periode al veel bijzondere bedrijven, mensen en instituten uit Nederland mogen helpen. Gelukkig organiseren wij nu veel webinars – onlinepresentaties over een bepaald onderwerp - waarbij wij talenten uit Nederland in Singapore een podium kunnen bieden. De diversiteit van talent in Nederland is groot. U herkent dat wellicht al als je op lokale schaal kijkt naar de talenten van Kampen en IJsselmuiden.
Deze column draag ik op aan alle kappers in Kampen die weer mogen en kunnen werken. Ik kan me de opluchting bij hun klanten voorstellen. Het is een vak om te zorgen dat je haar echt goed zit. En als dat dan gelukt is, dan kan je dag niet meer stuk. Ik ben nog lang in mijn studententijd teruggegaan naar mijn kapper in Kampen omdat zij mij zo’n zeker gevoel bezorgde. En het voelde elke keer weer als thuiskomen, als ik aankwam met de trein en het prachtige IJsselfront van Kampen zag. Om uiteindelijk toch weer – zelfverzekerd met een mooi kapsel – weg te gaan, de wijde wereld in.
