WAT DOET DE HOND MET ONS
Of tegenstanders van de hond, waarvoor ik overigens ook begrip heb, het dier nu leuk vinden of niet, het bewijs ligt wetenschappelijk klaar dat volgens hersenmetingen bij mens en dier bewezen is, dat alle zoogdieren een bepaald hersensysteem gemeen hebben. En onder de categorie zoogdieren valt ook de mens. Hieruit is opgemaakt dat dieren net als mensen, gevoelens en emoties kennen. Dit is iets wat zelfs tot de jaren '60 door sommige wetenschappers werd betwijfeld en dus niet aangenomen werd. Ten gevolge van onder andere de MRI-scan moest en kon de gehele wetenschap niet anders dan de gemeten hersenwerking met daaraan gekoppeld de systemen die gevoel en emotie bewerkstelligen, accepteren. Dat honden blije of angstige emotie konden laten zien, wisten vele hondenbazen al heel lang voor die tijd. Alleen het bewijs daarvoor ontbrak. Honden konden en kunnen immers niet zeggen wat ze voelen. Maar dat ze zich kunnen aanpassen aan het doen en laten van mensen wekt bij hondenliefhebbers -voor sommigen misschien wel onbewust - een gevoel van kameraadschap op.
Neem nu de handeling aanraking. Als je lobbes voor je gaat zitten, of dit nu te pas of te onpas is, zal bijna iedere hondenbezitter herkennen dat zodra de kort- of langharige met zijn kop richting de handen komt, deze handen automatisch richting hondenkop gaan. En dan gebeurt er iets in de hersenen van beide zoogdieren. Er komt namelijk een lichaamseigen stofje vrij (oxytocine voor de fijnproevers ) dat maakt dat beiden rustig worden. De mens blijft met zijn hand heen en weer gaan onder de kin van de hond en de hond gaat er nog rustiger voor zitten en in sommige gevallen legt hij de kop op je schoot en ondergaat hij dit ritueel met zichtbaar veel plezier. Het maakt baas en hond rustig en stress is even niet aan de orde.
Tijdens zo'n sessie gaat een hondenbaas ook nog wel eens in "gesprek" met de hond. Dit kan zelfs uitmonden in de vorm van: "laat vrouwtje jou maar even bij zich roepen, dan kan ik even mijn thee opdrinken." Even later merkt die hondenfreak dan dat hij ook rechtstreeks met zijn vrouw had kunnen communiceren. Maar toch is die dog op dat moment de bemiddelaar die even de aandacht tussen man en vrouw heeft geplaatst. Hij is de gezelligheidsfactor geworden. Als mensen alleen zijn speelt dat stuk verbondenheid soms nog wel meer.
Niet alleen thuis, maar zeker ook tijdens de uitlaatrondes zorgt de vierpoter ervoor dat begeleiders in contact komen met andere begeleiders en hun hond. En dit hoeft niet alleen in positieve zin te zijn. Het kan ook dat honden elkaar niet sympathiek gezind zijn. Hoewel het in de meeste gevallen om snauwpartijtjes gaat en de honden elkaar daarna wel met rust laten, roept het bij hun bazen wel wat emotie op. Het is heel menselijk om te willen ingrijpen als jouw hond plotseling een ruk aan de riem geeft, omdat hij die andere hond met zijn grote bek wil overbluffen. De kunst is dan om gewoon door te lopen en op een afstandje rustig een gesprekje aan te knopen. Deze rust straalt ook over op de honden en meestal zie je dan dat ze na een poosje helemaal geen notitie meer van elkaar nemen. Als ze thuiskomen, hebben de bazen in ieder geval iets te vertellen over de nieuwe mens(en) en de hond(en) die ze tegengekomen zijn. Dan wordt het toch nog een beetje gezellig. Trouwens het uitlaten is voor een hondenbezitter een goede stok achter de deur om in beweging te komen. Of je nu wilt of niet, of het mooi of slecht weer is, of het vroeg of laat is, de hond heeft thuis geen wc. Het dier geeft je de mogelijkheid om de gymnastiekoefening die je hebt uitgesteld alsnog in de praktijk te brengen. Vooral voor oudere mensen is dit een betere stok dan de wandelstok die je gebruikt om een eindje in de achtertuin te lopen.
Die gekke honden zorgen op hun beurt dus ook op hun eigen onbaatzuchtige manier voor hun mensen. Ze houden ze geestelijk en lichamelijk lenig. En als die mens zich evenals de hond nog overal kan krabben waar hij jeuk heeft, is hij lenig genoeg.
Bert Nieuwenhuis.
