Als ooit de term "kritische zone" in het nieuws de ronde deed, is het wel in deze tijd. Maar het is een begrip van alle tijden en het slaat op het hele zoogdierenrijk . Kijk maar eens naar onze honden. Iedere hondenbezitter maakt wel eens mee dat zijn hond, wanneer een andere hond hem te dicht benadert, die ander wegsnauwt . Dat gebeurt niet als de ander op veilige afstand blijft staan of staat. Dan is er meestal nieuwsgierigheid naar elkaar. Het verschilt wel of de dieren op het eerste gezicht iets in elkaar zien. Als er sympathie van de een naar de ander lijkt te ontstaan, wordt de aankomer niet weggejaagd. Maar antipathie kan eveneens een rol spelen en in dat geval is de boodschap: kom niet te dicht in mijn buurt. Dit speelt vooral als de ene hond aangelijnd is en de ander niet. Als beide dieren loslopen valt het in veel gevallen erg mee en is de acceptatie snel geregeld.
Waarom de ene wel geaccepteerd wordt en de andere (in eerste instantie) niet, is een gegeven van elkaar op het eerste gezicht leuk vinden of niet. Dit is al sinds zeer verre tijden het geval en heeft waarschijnlijk ook een evolutionaire achtergrond. Toen de dieren nog niet beschikten over voldoende aangeboden voedsel, moest een indringer natuurlijk niet te dicht bij komen. Vlak bij of boven het voedsel gaan staan waarmee een individu bezig was, kon betekenen dat degene die aan het eten was binnen afzienbare tijd zijn hap kwijt was. Maar een denkbeeldige cirkel om je heen trekken, geeft wel een gevoel van veiligheid waarbinnen een ander niet wordt toegelaten. Dat is duidelijk!
Een ander geval wordt het als er gezorgd moet worden voor nakomelingen. Het is niet moeilijk te bedenken dat er dan een inniger contact moet ontstaan. We merken nu dat het volkomen natuurlijk is dat er met een kritische afstand om een zoogdier rekening moet worden gehouden.
Wij mensen (eveneens zoogdier) hebben ook een kritische zone. Bedenk maar eens dat een volkomen vreemde je met een starre blik aankijkt en steeds dichter naar je toekomt. Op een gegeven moment doe je - al of niet ongemerkt - een stapje naar achter. Anders is het als het om een bekende gaat. Hoewel... hier wordt vaak ook wel een bepaalde afstand gewaardeerd. Maar een heel goede bekende of een geliefde heeft de vrijheid om de grens over te gaan.
Gegeven de situatie van vandaag houden wij natuurlijk rekening met de kritische afstand die bepaalt of wij in in een gevarenzone zijn beland. Dit is 1,5 meter, waaraan een ieder, zich in ieder geval voorlopig, moet houden, of dit nu een natuurlijk gegeven is of niet. Maar mocht iemand uit macht der gewoonte zich toch even vergissen, ga dan niet direct grommen, maar doe even een spreekwoordelijk stapje terug
