Mijn vorige column had als kopregel: ‘ontwikkelingen in cijfers’, naar aanleiding van een gemeentelijk rapport over de economische ontwikkeling. Deze column was vóor de intrede van de desastreuze gevolgen van het coronavirus. Ergens voel ik weerzin om het ook over dit alles bepalende onderwerp te spreken maar ik denk dat de lezer het toch wel verwacht. Ditmaal over de aantallen: zieken, gevallen, problemen.
Ik heb veel reacties gekregen op mijn vorige column en ik begreep dat deze ook veel gelezen is. Dat lokale media zoals De Brug bestaan is goed. Je kunt je eigen mening vormen door verschillende geluiden te horen en je blijft op de hoogte van de lokale ontwikkelingen. Die zijn er in onze gemeente zeker. Met name bestaat onzekerheid.
Op het moment dat De Brug uitkomt zullen er tussen de 2.000 en 4.000 mensen opgenomen (geweest) in het ziekenhuis vanwege corona. Uit cijfers blijkt dat ieder jaar ongeveer 1,75 miljoen ziekenhuisopnames plaatsvinden in Nederland (buiten poliklinische zaken om). Coronagevallen zijn nu dus maar een fractie, maar we begrijpen uiteraard de ernst. De ernst zit niet in het moment; de ernst zit in de ‘multiplier’ die het virus met zich brengt. Voor zolang als de besmettingsgraad veel groter is dan 1.0 blijft het aantal heftige besmettingen meer toenemen dan dat er genezing en indamming is en dat baart iedereen zorgen.
Mijn indruk is wel dat we ons zelf gek maken door zo te hangen aan dagelijkse nieuwsgaring. Vroeger had je de tamtam. Toen kreeg je de wandelgangen. Toen kreeg je de krant. Als je een middagkrant las dan kreeg je nog net het nieuws van de ochtend mee en met een ochtendkrant las je nieuws tot en met de avond. Nu buitelt het ene bericht over het andere langs de digitale weg. Dan moeten wij ook nog eens ‘fakenieuws’ scheiden van serieus nieuws. Daar is geen beginnen aan. Door zo dicht op nieuwsberichten te zitten overzie je het minder.
Ik houd van een helikopterview. Ik probeer alvast naar de middellange termijn te kijken. Regeren is vooruitzien. Ik zie onze overheden dat onvoldoende doen. Die zijn bezig met de waan van de dag. Dan loop je altijd achter de feiten aan. Je hoeft geen profeet te zijn om te beseffen dat de westerse wereld een enorme knauw gaat krijgen vanwege de gevolgen van de epidemie. Het gemak waarmee de rijksoverheid direct vele miljarden en miljarden euro’s in het vooruitzicht heeft gesteld heeft mij enorm verbaasd. Een waarschuwing tegen misbruik van de noodmaatregelen en het extra strafbaar stellen van misbruik - dat later zal worden geïnventariseerd - heb ik nauwelijks gehoord. Je hebt mijns inziens een verkeerd mensbeeld als je er van uit gaat dat consument en ondernemer ‘in principe’ geen misbruik van de situatie maakt. De toekomst zal het leren, maar ik vrees dat er heel veel geld naar de verkeerde personen gaat weglekken nu feitelijk miljarden gratis geld is beloofd aan bedrijf en burger. Let op: later zegt de overheid: sorry, ‘we’ zullen het volgende keer beter doen, duhh.
Dat de rijksoverheid zo genereus is is natuurlijk in eerste instantie fijn, maar die euro’s kunnen natuurlijk ook maar één keer worden uitgegeven. Het was veel beter geweest als de rijksoverheid tot besef was gekomen dat de decentralisering naar de gemeenten toe een fiasco was en dat daar reparatie van miljarden moet plaatsvinden, namelijk het failliet van de sociale regelgeving: jeugdzorg, gehandicaptenzorg, sociale woningbouw, ‘rugzakjeszorg’. Terwijl gemeenten liggen te creperen met miljoenentekorten deelt de rijksoverheid miljarden uit. De bedoeling daarvan is natuurlijk wel duidelijk: burger en bedrijf in toom houden, anarchie voorkomen, draaiende houden van de economie.
Ik wijs ten slotte op een belangrijk mechanisme in onze parlementaire democratie: de scheiding van machten (Trias Politica). Juist in een onzekere tijd als deze is het uiterst belangrijk dat ieder zijn eigen verantwoordelijkheid oppakt: de wetgevende en de controlerende macht (1), de uitvoerende macht (2) en de rechtsprekende macht (3). De rechtspraak ligt op zijn gat en er waren al eerder geluiden dat de rechtspraak zich laat beïnvloeden door de politiek. Dat is zorgelijk. De uitvoerende macht, dus het kabinet met de ministeries, laten op veel dossiers steken vallen, zegt sorry en mag weer verder gaan. De volksvertegenwoordigers vergaderen veel, ja dat wel en alle 150 het liefst ook op tv, maar echt controleren? Ik vraag het mij af. Ik benijd rechters, ministers en ambtenaren en parlementsleden trouwens niet.
Ik wens de ondernemers en burgers van Kampen succes in deze onzekere tijd. Het is (bijna) voorjaar!
Hans Both
voorzitter Industriële Club Kampen
