Column burgemeester Bort Koelewijn: Taalverbetering

Aanmoediging

In de week van 7 september is het de week van lezen en schrijven. Samen met de bibliotheek worden die week activiteiten ontwikkeld over laaggeletterdheid. Die worden gericht op naasten en mantelzorgers van laaggeletterde Nederlandstaligen. Om hen te helpen laaggeletterden aan te moedigen een eerste stap naar taalverbetering te zetten. Vorige week had ik een gesprek met Esther Dekker. Zij woont in Kampen en is bezig om taal zo te schrijven dat vrijwel iedereen die kan begrijpen. Zij liet mij zien dat taalverbetering inspanning van iedereen vraagt. Vooral van mensen die veel schrijven.

Informatie over armoedebeleid

In De Brug van vorige week heeft de gemeente een uitgebreide tekst laten opnemen over het armoedebeleid. Doel daarvan is heldere uitleg. De veelheid aan tekst en de manier waarop dat vorige week in De Brug is gepubliceerd, stelt mij niet gerust. Ik vroeg Esther Dekker of zij die tekst eens als voorbeeld wilde gebruiken. Om die te vertalen. Dat heeft zij gedaan. Zij stelt dat met haar tekst 80% van de inwoners kan worden bereikt. Met haar instemming neem ik haar tekst in mijn column op. Hierna volgt letterlijk haar tekst.

Esther Dekker geeft aan dat helder schrijven ook de kunst van het weglaten is. Voor ons als gemeente en ook voor mij persoonlijk ervaar ik dat als best lastig. Graag zijn we compleet. Maar dat gaat ten koste van lezen en begrijpen.

Demonstratie armoedebeleid

Vorige week organiseerde de actiegroep ‘Stop armoede Kampen’ bij het stadhuis een protestactie tegen het aangepaste armoedebeleid. Zij bood mij een petitie aan, die ik onder de aandacht van de gemeenteraad heb gebracht. Bij de zorgen die er waren heb ik gesteld dat de gemeente altijd maatwerk wil leveren en bij nood zal helpen. Ook als de regeltjes daarin niet voorzien. Ik merkte dat het vertrouwen in de praktische toepassing daarvan niet erg groot is. In overleg met het college heb ik iedereen uitgenodigd contact op te nemen met de wethouder armoedebeleid of wethouder zorg als zij de ervaring opdoen dat maatwerk niet geleverd wordt. We varen scherp aan de wind, maar willen niemand kopje onder laten gaan. Feitelijke ervaringen helpen om maatwerk in de praktijk concreet toe te passen. Die uitnodiging staat.

Bort Koelewijn

Iedereen kan meedoen

De gemeente Kampen wil dat iedereen mee kan doen in de samenleving. Ook mensen met minder inkomen. In het ‘actieprogramma aanpak armoede’ staan de mogelijkheden die mensen met weinig geld hebben.

Vanaf 1 januari 2021 gelden er nieuwe regels. Deze regels komen in november op de website van de gemeente te staan. Marjon Haagsma werkt bij de gemeente Kampen. Zij vertelt iets over het nieuwe plan.

‘In 2019 hebben we met veel mensen gepraat: inwoners van Kampen, mensen uit het onderwijs, mensen met wie we vaak samenwerken en consulenten. Zij vertelden wat ze graag wilden en wat er nodig was voor het plan. Dat gebruikten we. We keken ook of dingen anders konden. Soms stonden dingen er dubbel in. Er waren mensen die nog geen recht op hulp hadden, terwijl dat wel nodig is. En het aanvragen kan makkelijker. Dat is niet alleen handig, maar scheelt ook geld voor de gemeente. Bezuinigen was niet ons doel, maar het is wel fijn dat dit plan minder geld kost. Nu kunnen we meer mensen helpen op meer manieren. En we zijn minder geld kwijt aan het uitvoeren van het plan.’

De regelingen

Er zijn drie groepen regelingen:

Armoederegelingen

Hier hoort de Meedoenbon bij. Zo kun je betalen voor een vereniging of activiteit. Mensen die met pensioen zijn, krijgen vanaf 1 januari een hoger bedrag.

Ook kun je samen met anderen een zorgverzekering afsluiten. En Finok kan helpen zoeken naar een zorgverzekering die bij jouw situatie past.

Kindregelingen

De schoolregeling verandert: je krijgt een lager bedrag, maar je mag zelf kiezen waaraan je het besteedt. Dat werkt beter.

Voor de vrije tijd van kinderen wordt het ook beter geregeld. In plaats van de meedoenbon komt er een website: www.samenvoorallekinderen.nl. Daar staan alle dingen die je kunt aanvragen, bijvoorbeeld geld voor zwemles. En een kind kan op sport en daarnaast ook op muziekles of dansles.

Het wordt veel makkelijker om te zien wat er mogelijk is en hoe je het kunt aanvragen.

Bijzondere bijstand

Soms gebeurt er iets dat geld kost of je hebt iets nodig. Maar je hebt er geen geld voor. Dan kun je bijzondere bijstand krijgen. Per keer kijkt de gemeente wat er nodig is. Soms krijg je een vergoeding, soms kun je geld lenen. Als je langer dan 3 jaar in de bijstand zit, krijg je toeslag.

Voor deze regelingen kijkt de gemeente per persoon heel goed wat nodig is. Sommige regelingen worden beperkt, maar iedereen wordt geholpen. Het is altijd mogelijk om te komen praten over wat wél kan.

Klaaske Heidemans werkt bij Finok, Financiën op Koers. Ze vertelt hoe het nieuwe plan gemaakt is. ‘We maakten een nieuw plan omdat er te veel regels waren. Ook waren er regels die dubbel waren. Dat klopt niet. De burgemeester en de wethouders vroegen of we wilden kijken of het oude plan wel goed was. We deden dat samen met mensen die er verstand van hebben. Inwoners van Kampen, mensen van verschillende instellingen en financieel consulenten. Op verschillende dagen hebben we met 40 mensen het plan besproken. We luisterden vooral goed naar de wensen van inwoners en deskundigen.’

Klaaske vindt het vooral belangrijk dat mensen zich minder hoeven te schamen als ze arm zijn. Ze zegt: ‘Het is niet leuk om arm te zijn. Het is ook moeilijk om erover te praten. Daarom zou het helpen als meer mensen het herkennen. Bijvoorbeeld mensen op school, bij de huisarts, maar ook de postbode en de glazenwasser. We moeten niet doen alsof we het niet doorhebben. Maar als we denken dat iemand misschien arm is, moeten we erover durven praten. Niet op een lelijke manier, alsof jij beter bent. Maar je kunt vragen: “Ik zie dat je schoenen stuk zijn. Kan ik je misschien helpen?” Armoede kan iedereen overkomen. Het zou beter zijn als we elkaar niet meer veroordelen.

Johanna Haakma is bekend met de gemeente. Zij vindt het ook goed als meer mensen armoede herkennen en erover durven praten. ‘Op school is het makkelijker om erover te praten dan bij de huisarts bijvoorbeeld. Het zou ook helpen als we minder op elkaars spullen en kleren zouden letten. Soms horen kinderen er niet bij omdat ze geen dure kleren of spullen kunnen kopen. Dat is erg. Maar je moet geen spullen kopen die je niet kunt betalen.’