KAMPEN - "Mensen zitten tegenwoordig niet meer onder de leeslamp poëzie te lezen". Dat was voor de Kamper dichter Marianne van den Herik die zag dat haar dichtbundel mondjesmaat verkocht werd een droge constatering. Maar ze verzon er iets op. Om 'haar eigen poëzie te redden' ontwikkelde ze samen met vier ervaren muzikanten een voorstelling met poëzie zang en piano, en wat blijkt: als je het goed verpakt is er nog behoorlijk wat interesse voor de dichtkunst.
Zoveel zelfs dat Van den Herik maar stoelen bij moest blijven plaatsen tijdens het eerste echte optreden vorige week zaterdag in de Stadskazerne. Voor haar voorstelling 'Klankbeelden' van de theatergroep Woord en Muziek waren er zo’n zestig neergezet. "Maar vlak voor de voorstelling begon het ineens vol te stromen", lacht Marianne. "We hebben er snel stoelen bijgezet en toen stonden er weer te weinig. Uiteindelijk kwamen er 150 bezoekers. We konden niet voorkomen dat er een aantal mensen moesten staan."
Stoelen
Mariannes poging om haar poëzie te redden was geslaagd en meer dan dat. Een jaar hard werken heeft resultaat gehad. "Ik ben vooral trots op de reactie van het publiek. Het is geen lichtvoetige show. Het bestaat uit muziek, zang en gedichten en de nummers volgen elkaar op zonder tekst daartussen. Dat vraagt behoorlijk wat van de aanwezigen, maar ze luisterden geconcentreerd. Dat is toch best een compliment dat vijf vrouwen een uur lang de aandacht van 150 mensen weten vast te houden.
Emoties
"De kapstok voor de voorstelling is haar bundel Onzichtbaar in beeld, uitgegeven bij Kok/TenHave. Hierin staan 51 gedichten die ieder een portret vormen van een persoon. "Het zijn fictieve portretten, de personen bestaan niet, maar ze zouden wel bestaan kunnen hebben. De emoties die ze hebben zijn universeel en ik wil de bezoeker iets van die emotie laten voelen. Dat kan van alles zijn, kwetsbaarheid van kinderen die streng zijn opgevoed, stress bij personen die een heel druk leven leiden of iets heftigers zoals mijn portret van een vrouw die verkracht is door soldaten in de oorlog. Dat zeg ik nergens, maar je merkt het in het gedicht. 'Zij ruikt ze nog, die gladgeschoren soldaten buiten, in de sneeuw'".
Engeltjes
Lichtvoetig is de matinee dus zeker niet, maar dankzij de afwisseling van de voordracht met het pianospel en de zang wordt het nergens te zwaar. De piano wordt bespeeld door Diddy van der Stouwe en de zangers zijn Tiny Schaapman, Jenny van der Steeg, en Lian van der Steeg. "De muzikanten hebben hun muziek en liederen zelf uitgezocht en ze ondersteunen de gedichten. Daar zit wel iets van lichtvoetigheid in, zo zingen ze bijvoorbeeld het liedje Twinkle Twinkle Little Star, maar dat doen ze op zo’n prachtige manier, die stemmen, het zijn net engeltjes, dat eigenlijk dat ook de lichtvoetigheid overstijgt."
Wie de voorstelling wil bekijken kan in Kampen op 4 februari nog één keer terecht in de Stadskazerne, verzorgd door de bibliotheek in het kader van de poëzieweek. De toegang is gratis, maar er gaat een pet rond voor mensen die iets willen geven. Hierna wordt de voorstelling op 4 maart verzorgd door de Vrouwenraad in het kader van Internationale Vrouwendag, tijd en plaats wordt nog bekendgemaakt. Daarna wordt hij op verschillende plekken in het land uitgevoerd.
