Elke Nederlandse gemeente moet beschikken over een gemeentelijke begraafplaats. De meeste gemeentelijke begraafplaatsen hebben specifieke delen, zoals een gedeelte met kindergrafjes en een Islamitisch gedeelte. Naast gemeentelijke begraafplaatsen zijn er ook particuliere en kerkelijke begraafplaatsen.
Oorspronkelijk werd een begraafplaats meestal aangelegd in de ‘hof’ van de kerk, vandaar dat een begraafplaats ook nu nog vaak een kerkhof wordt genoemd.
Elke begraafplaats heeft zijn eigen regelgeving over grafmonumenten. Zo moet een monument vaak aan een bepaalde afmeting voldoen of binnen een bepaalde afmeting blijven en zijn er regels over (bewerkingen van) materiaal, vormgeving en de manier waarop een monument geplaatst moet worden. Om te zorgen dat deze regels gehandhaafd worden, moet meestal voordat het monument geplaatst mag worden, eerst een vergunningsaanvraag met tekening van het monument goedgekeurd worden door de begraafplaatsadministratie.
De regels waaraan het monument moet voldoen lopen sterk uiteen. Zo zijn er begraafplaatsen die exact het model en materiaal van het toegestane monument voorschrijven, terwijl andere begraafplaatsen de mogelijkheid bieden een monument gedeeltelijk óf helemaal naar eigen wens vorm te geven. Omdat een overlijden vaak onverwachts komt en binnen enkele dagen de keuze voor de begraafplaats gemaakt moet worden, is het goed
om eens te oriënteren welke mogelijkheden verschillende begraafplaatsen bieden. Zeker als er specifieke wensen zijn wat betreft het grafmonument.
Warme groet,
Riëtte Piening
